अधुरो प्रेम

जाडो याम बिहान ४.३० बजे घडीको आलरम बज्छ म हतार हतार उठ्छु अनी नित्यकर्म सकेर तयार हुन्छु  !ओहो एक घण्टा छ ट्युसन सम्म पुग्नको लागी, अनी छिटो छिटो घरबाट निस्किएर सुमीको घर पुगेर बेल बजाउछु ! उनि निस्किन्छिन साथमा दुवै बाटो लाग्छौ ! बाटोमा गणेश मन्दिर आउछ त्यहाँ ठुलो घण्टा छ बजाउछु  मैले  तीनपटक कसैलाई मेरो आगमनको सुचना दिन !
हो मेरो अनिशको लागी त्यो मन्दिर दर्शनको निहुमा तिन पटक टंग टंग टंग घण्टा बजाउथे किन कि हाम्रो भेट्ने समय भनेको नै त्यही बिहानीमा थियो ! दिउसो त यो समाजको र परिवारको डर कहाँ अहिले जस्तो डेटिग भन्ने चलन हुनु ! एकअर्कालाई हेरेर नै चित्त बुझाउनु पर्ने बाध्यता दिनै देख्ने मान्छेलाई मनको कुरा पत्रमा लेखिन्थ्यो ! आहा त्यो प्रेम कती निश्चल पबित्र र अनौठो हुन्थ्यो ! न बनावटी अंग्रेजी शब्दमा आइ लभ यु को आवश्यकता न कुनै महंगा उपहारको चाहना थियो बस एक झलक को लालच मात्र !
यसरी नै प्रेम कोपिलाबाट फक्रिदै थियो हाम्रो भेट सात महिना अगाडी मात्र भएको थियो ! अनिश भर्खर मात्र काठमाण्डौ बाट पढाई सकेर आफ्नो घर रुपन्देही फर्केको थियो !
एकदिन म साथीहरु सित कुरागर्दै हिडिरहेको थिए अचानक शेरचन होटेल बाहिर कसैको चर्को हाँसो सुने मैले त्यहा हेर्दा एक गहुगोरो वर्णको ६ फिट अग्लो दुब्लो युवकले मलाई हेरिरहेको थियो हाम्रो नजर जुध्यो !
मलाइ असजिलो लागेर म टाउको घुमाएर अगाडी बढे तर फेरी किन हो फर्केर हेर्न मन लाग्यो र फर्की हेरे अझै पनी उसले मै तिर हेरिरहेको थियो, हो त्यही दिन देखी मायाको अंकुर फुटेको थियो हामी दुइको मनमा र यसरी नै हाम्रो प्रेम कहानी शुरु भएको थियो !
 एकदिनको कुरा त्यो रमाइलो मौसम न घाम लागेको थियो न पानी नै पर्न सकेको थियो, अनिश सेतो सर्ट र क्रिम रंगको पेन्टमा टाढाबाट आउदै थियो ! यती सुन्दर मनमोहक देखे  कि त्यही दिन मैले आफ्नो सपनाको राजकुमार बिपनामा मै भेटेको आभाष गरे ! साच्चै नै त्यो लुगा अनिशलाई सुहाएको थियो वा मेरो मन चंचल अथवा मौसमको दोष थियो बुझ्न सकिन  ! उ नजिक आएर के छ सन्चै छौ भनेर सोध्दा झसंग भए ,तर मेरो गाला लाजले रातो भएर शीर निहुराएर हजुर ठिक छु भने ! त्यो पल र त्यो मौसम कहिले बिर्सन नसक्ने भयो मेरो जीवनको अविस्मरणीय रह्यो !
यसरी नै हाम्रो निस्वार्थ प्रेम अगाडी बढिरहेको तिन बर्ष भैसकेको थियो अचानक मेरो जीवनमा आंधी आयो !
मैले आफ्नो साथी बाट सुने कि उ लागु औषधी सेवनको  कुलतमा फसेको रहेछ,प्रहरी लाइ हातपात गरेको अभियोगमा थुनामा परेको छ ! मैले त्यो बिश्वास गर्न सकिन तर त्यो सत्य रहेछ मेरो आँखामा कालो बादल छायो,मैले सजाएको सपना का महलहरु भत्कियो ! न म भेटेर उसलाई सम्झाउन सक्थे किन कि हाम्रो जती कुरा हुन्थ्यो बस पत्रमा हुन्थ्यो ! अनि मैले उसलाई पत्र लेखे
प्रिय अनिश
मनभरिको सम्झना
    ... हजुर यसरी कुलतमा लाग्नु भएको थाहा थिएन आज अचानक थाहा पाउदा म छाँगा बाट खसे ! किन मेरो माया मा केहि कमी थियो कि या कुनै पींडा थियो हजुरलाई नशा सेवन गर्न बाध्य बनायो ?
मलाई जिन्दगि भरी साथ् दिन्छु तिमी बाहेक मेरो जीवनमा कोही हुने छैन भन्नु हुन्थ्यो !  पहिला तिमी राम्रो सित पढ म पनी आफ्नो खुट्टामा उभिन्छु अनी तिमीलाई तिम्रो बुवा ममी सित मागेर बिहे गर्छु भनेर भन्नु भएको थियो ! अब त हजुरको यो कारणले ममी बुवाले पनी दिनु हुन्न म हजुर बाहेक अरुको बारेमा सोच्न पनी सक्दिन म के गरु किन एस्तो गलत बाटो लाग्नु भएको ? अब कसरि माग्न आउनु हुन्छ ? थुनामा परिसकेको केटा लाइ कसरि दिनु हुन्छ र? तर जे भयो भयो अब आफुलाई सुधार्ने कोशिस गर्नुस नशा बाट निस्किनुस , भागेर भए पनी बिहे गर्न तयार छु यदी घरकोले दिएनन् भने तर पहिला आफुलाई नशा बाट टाढा राख्नुस, हजुर लाइ म पर्खिनेछु चाहे १०,१२ बर्ष भए पनी आशा र भरोशा को साथमा !
उही हजुरको
रोशनी
अनी पत्र उसैको बहिनीको हातमा दिएर ठुलो आशाको साथमा घर फर्किए ! त्यसको दुई दिन पछि जवाफ पाए बन्द खाम मा म हतार हतार आफ्नो कोठाको छिस्किनी लगाएर खाम च्यातेर पत्र पढ्न थाले ! मैले एक्कासी चारै तिर अन्धकार देखे मैले टेकेको कोठाको भुइ भासिए जस्तो भयो र म थचक्क बसेर खुब रोए !
पत्रको जवाब यसप्रकार थियो
प्यारी रोशी
सप्रेम
.खासै म केहि भन्न चाहन्न हो म तिमीलाई धेरै भन्दा धेरै माया गर्छु तर म यो नशा बाट बाहिर निस्किन सक्दिन मेरो जिन्दगी नशा बनिसक्यो,तिमी बिना जिउन सक्छु तर नशा बिना म सास लिन पनी सक्दिन ! सपना देखाएको थिए तिमीलाई मैले पनी देखेको थिए तर मलाई माफ गरिदेउ तिमीलाई मैले मेरो जीवनमा ल्याएर दुख र आँशु दिन चाहन्न र मेरो प्रतिक्षा पनी नगर ! तिमी अगाडी बढ बुवा ममीले रोज्नु भएको केटा सित बिहे गरेर मलाई सपना सम्झिएर बिर्सिदेउ
तिमीलाई बीच बाटोमा छोडी हिडेको
उही दोषी अनिश
हो त्यही दिन हाम्रो प्रेमको अन्त्य भएको थियो साएद मैले चाहेर पनी उसलाई भेट्न सकिन ! उसले मलाई भेट्न खोज्यो वा खोजेन थाहा भएन किन कि म उसलाई बिर्सन पढाइको बहानामा काठमान्डौ आएर पढ्न थाले ! दुई बर्ष पछि सुनेकी थिए उसलाई सुधार केन्द्रमा लगिएकोछ भन्ने ! यो सुनेर फेरी मेरो मुटु चिरियो तर म आँशु लाइ भित्र भित्र नै पिए ! यसरी नै मेरो प्रेम फक्रिदा फक्रिदै ओइलाएर झर्यो लेख्दै गरेको प्रेम कथा अधुरो रह्यो अपुरो रह्यो !
'समाप्त'