आज पनी ताजा छन
मेरो मौनताको प्रेम
न कहिले व्यक्त गरे
न त इशारा नै दिए
यो मानसपटलमा
घुमिरहन्छ त्यो प्रतिबिम्ब
जसको चित्र सजाए थे
आँखा को गहिराइ मा
बिहानीको चिसो बतास
मन्द तालमा मुस्काउदै
तनमन छोएर जादा
तिम्रो आगमनको न्यानो
स्पर्स तब पाउथे
त्यसै लजाइ दिन्थ्यो
यी मेरा दुई नयन
जब टकराउन जान्थ्यो
नशालु ती नजर संग
सत्य
सुन्य लाग्थे शहरको कोलाहल
हुदैन थियो तिम्रो दर्सन
यो कस्तो प्रेम थियो
लगाव या आदत
न बुझायौ न बुझ्न सके
हो मेरो पहिलो प्रेम थियौ
पहिलो एहसास
त्यसैले मौन थियो
मौन रह्यो र मौनता मै बिलायो
मन मष्तिक मा छाप
छोड्यो नमेटिने गरी !!
श्रेष्ठ बसु
भैरहवा रुपन्देही
